W starożytnej fortecy na wzgórzu Castelliere di Rupinpiccolo we Włoszech dokonano niesamowitego odkrycia. W pobliżu wejścia do twierdzy odnaleziono dwa okrągłe kamienie o średnicy 50 centymetrów. Według Włoskiego Narodowego Instytutu Astrofizyki (INAF) jeden z tych kamieni przedstawia słońce, a drugi to mapa nieba datowana na IV wiek p.n.e. Uważa się, że ta mapa nieba jest jedną z najstarszych znalezionych we Włoszech. 

Twierdza Castelliere di Rupinpiccolo pełniła funkcję budowli obronnej od około 1800-1650 roku. PNE. do 400 r. p.n.e Uważany jest za jeden z najważniejszych zamków w regionie krasowym i jest zaskakująco dobrze zachowany. Szczyt wapiennego wzgórza, na którym stoi, otoczony jest grubym murem, sięgającym miejscami 7 metrów. 

Odkrycie mapy nieba opublikowano w niemieckim czasopiśmie astronomicznym Astronomische Nachrichten . Autorzy badania odkryli, że mapa przedstawia niebo nad Rupinpiccolo około 2500 lat temu, co czyni ją jedną z najstarszych znanych map nieba we Włoszech. Naukowcy odkryli na kamieniu 29 rycin, które doskonale odpowiadają konstelacjom Kasjopei, Oriona, Skorpiona i Plejad.

Paolo Molaro z INAF wraz z badaczami z Uniwersytetu Ca' Foscari w Wenecji i ICTP odegrali decydującą rolę w rozszyfrowaniu znaczenia mapy nieba. Początkowo Molaro wątpił w twierdzenie Federico Bernardiniego, że zidentyfikował na kamieniu konstelację Skorpiona. Jednak dalsze badania wykazały, że precesja równonocy przesunęła pozycję Skorpiona o około 10-12 stopni, idealnie dopasowując się do ryciny na kamieniu. 

Badacze sugerują, że rzeźba została wykonana przez jedną osobę przy użyciu młotka i szorstkiego metalowego dłuta o końcówce 6-7 mm. Kąt nachylenia śladów na kamieniu potwierdza tę hipotezę. Aby lepiej zrozumieć mapę nieba, zespół wykorzystał oprogramowanie Stellarium do symulacji nocnego nieba. Było to konieczne, ponieważ w XIX wieku p.n.e. jedna z gwiazd, Theta Scorpii, znajdowała się tak nisko na horyzoncie, że dziś nie można jej zobaczyć. 

Odkrycie tej starożytnej mapy nieba zapewnia cenny wgląd w wiedzę astronomiczną i praktyki cywilizacji, które istniały ponad dwa tysiące lat temu. Służy jako dowód trwałego zainteresowania ludzi gwiazdami oraz ich pragnienia zrozumienia sfery niebieskiej i poruszania się po niej.