Wielu ludzi, którzy osobiście nigdy nie zetknęli się w swoim życiu ze zdarzeniami, których po prostu nie da się wytłumaczyć, traktuje opowieści o tzw. „zjawiskach nadprzyrodzonych”, jako bajki. Nauka również ma z nimi problem, choć nieoficjalnie tajne agencje prowadzą badania nad wszelkimi anomaliami i fenomenami parapsychicznymi. Czy da się je wyjaśnić i pogodzić ducha z materią?

Nieżyjący już Krzysztof Boruń, jest autorem książki pt. W świecie zjaw i mediów. Starał się wyjaśnić w niej, jak naukowo można postrzegać takie zjawiska, jak psychokineza czy teleportacja obiektów. Jakie są jego konkluzje, na bazie rozmów z polskimi naukowcami, prowadzącymi badania nad polskimi przypadkami z pogranicza „Z archiwum X” czy „Stranger Things”?

Otóż wszelkie próby wytłumaczenia tego rodzaju fenomenów na podstawie klasycznej, newtonowskiej fizyki, są zdaniem specjalistów zupełnie bezowocne. Do tej pory najbardziej przekonująca jest hipoteza prof. dr hab. Arkadiusza Górala, dotycząca wewnętrznego mechanizmu fizycznego oddziaływań grawitacyjnych, na poziomie mikroświata. Przyjmuje ona, że ładunek grawitacyjny związany jest ze strukturą subtelną cząstek elementarnych.

Jeśli prawdą jest, że ładunek grawitacyjny gromadzi się w zewnętrznej otoczce cząstki nazwanej „subtelną”, oznacza to, że istnieje możliwość oddziaływania na tę cząstkę i zmiany jej pola grawitacyjnego, bez znacznego naruszenia energii tej cząstki.

W wyniku pewnej konfiguracji pól, nawet elektromagnetycznych, można zaburzyć pola grawitacyjne w takim stopniu, iż spowoduje to określone zjawiska fizyczne, jak na przykład znacznie silniejsze niż zazwyczaj przyciąganie, odpychanie lub wręcz odpychanie zamiast przyciągania.

Zdaniem prof. Górala to może odpowiadać za poruszanie przedmiotów siłą umysłu, a nawet przenikanie przedmiotów przez ściany. Czy ta hipoteza znajdzie swoje potwierdzenie? Na pewno ktoś już nad tym pracuje, a może nawet od dawna zna już odpowiedź.