Projekt A119, znany także jako "Studium Lotów Badawczych na Księżyc", był jednym z najbardziej tajnych przedsięwzięć opracowanych przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych w 1958 roku. Jego celem było zdetonowanie bomby atomowej na powierzchni Księżyca. Założenie tego planu miało na celu nie tylko zademonstrowanie przewagi Stanów Zjednoczonych nad Związkiem Radzieckim podczas zimnej wojny, ale również miało służyć badaniom w dziedzinie astronomii planetarnej i astrogeologii.

W projekcie uczestniczył m.in. młody Carl Sagan, który odpowiedzialny był za modelowanie ekspansji chmury pyłu, która miałaby powstać w wyniku eksplozji nuklearnej na Księżycu. Istotne było, by dowiedzieć się, jak Księżyc zareaguje na eksplozję i czy będzie ona widoczna z Ziemi. Cała idea projektu polegała na zrobieniu "wielkiego show", które miało pokazać światu, że USA prowadzi w kosmicznym wyścigu.

Zamysł polegał na użyciu głowicy W25, lżejszej i o stosunkowo niskiej mocy wybuchu 1,7 kilotona, w przeciwieństwie do znacznie cięższej bomby wodorowej, która była pierwotnie rozważana. Wybuch tej głowicy miał miejsce na zacienionej stronie Księżyca, a powstała chmura pyłu miałaby być oświetlona przez Słońce i widoczna z Ziemi.

Projekt A119 został ostatecznie anulowany przez Siły Powietrzne w styczniu 1959 roku, głównie z obawy przed ryzykiem dla ludności, gdyby coś poszło nie tak podczas startu. Innym czynnikiem, który zaniepokoił Leonarda Reiffela, lidera projektu, było potencjalne zagrożenie skażenia nuklearnego, które mogłoby wpłynąć na przyszłe projekty badawcze Księżyca i jego kolonizację.

Późniejsze raporty z lat 2010 pokazały, że istniał również odpowiadający projekt radziecki, mający na celu zdetonowanie ładunku nuklearnego na Księżycu jako demonstrację siły. Podobnie jak amerykański plan, radziecki projekt został anulowany na etapie planowania z powodu obaw dotyczących bezpieczeństwa i niezawodności nośnika.

Ostatecznie, zakaz użycia broni jądrowej w kosmosie, wprowadzony przez Traktat o częściowym zakazie prób jądrowych w 1963 roku oraz Traktat o przestrzeni kosmicznej z 1967 roku, uniemożliwił dalsze badania w zakresie detonacji urządzeń nuklearnych na Księżycu.

Istnienie projektu A119 pozostało w dużej mierze tajemnicą aż do połowy lat 90., kiedy to pisarz Keay Davidson odkrył tę historię podczas badań nad życiem Carla Sagana. Informacje na temat projektu ujrzały światło dzienne po publikacji biografii Sagana w 1999 roku, co skłoniło Reiffela do ujawnienia szczegółów studiów i skomentowania pracy, którą wykonano w ramach projektu.

Mimo wszystkich kontrowersji i potencjalnych zagrożeń, projekt A119 stanowi fascynujący rozdział w historii zimnowojennego wyścigu kosmicznego i dążeń ludzkości do eksploracji kosmosu. Pokazuje on złożoność etycznych i naukowych rozważań związanych z podbojem kosmosu oraz trwałe dążenie do poszerzania granic ludzkiej wiedzy.